Προπονητική Ποδηλασίας.
Αξίζει να ασχοληθούμε με το Q Factor; Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 πριν ακόμα εισχωρήσει το drafting στο τρίαθλο όσοι ασχολούμασταν με το τρίαθλο προσπαθούσαμε να βελτιώσουμε τους χρόνους στο 40άρι ατομικής χρονομέτρησης με βασικό στόχο να μπορέσουμε να κάνουμε χρόνους κάτω από μία ώρα, ένα ψυχολογικό κυρίως φράγμα. Καθώς η ποδηλασία ήταν και το αγαπημένο μας άθλημα αυτό είχε γίνει και πρωταρχικός στόχος
Προσπαθώντας να βελτιώσουμε την αεροδυναμική μας προσπαθούσαμε κυρίως να μειώσουμε την μετωπική επιφάνεια. Συνεπώς έπρεπε να «μαζευτούμε» όσο περισσότερο μπορούσαμε. Μέρος αυτής της διαδικασίας ήταν να φέρουμε τα μαξιλαράκια της αερόμπαρας (pads) όσο πιο κοντά γίνεται αλλά και ταυτόχρονα να κλείσουμε τα γόνατα. (Σημείωση : Παρότι σύμφωνα με τους εργοφυσιολόγους και αθλητίατρους δεν έπρεπε να περνάμε τον άξονα συμμετρίας του παρατηρούσαμε ότι αρκετοί επαγγελματίας παραβίαζαν αυτή την βιομηχανική αρχή του αθλήματος).
Ομως ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε ήταν ότι τα πετάλια της ποδηλασίας ήταν αρκετά μακριά για κάποιους από εμάς. Η πρώτη κίνηση ήταν να κάνουμε μία ρύθμιση στα σχαράκια της ποδηλασίας. Αποτέλεσμα αυτού είναι να ακουμπούν τα παπούτσια της ποδηλασίας πάνω στους βραχίονες.
Προσωπικά είχα μιλήσει με αρκετούς ανθρώπους της ποδηλασίας καθώς και παραδοσιακούς καταστηματάρχες ποδηλασίας αλλά φαινόταν ότι κανένας δεν συμφωνούσε με την επιθυμία μου να φέρω πιο κοντά τα παπούτσια ποδηλασίας. Ολοι πίστευαν ότι η υπάρχουσα απόσταση είναι η σωστή και κακώς ασχολούμαι με αυτό το ζήτημα.
Ψάχνοντας την βιβλιογραφία καταννόησα ότι ο Grant Petersen το 1991 είχε εισαγάγει τον όρο q factor για να περιγράψει την απόσταση μεταξύ των πεταλιών και την οποία μετρούσε ως την απόσταση μεταξύ των επιπέδων που διαγράφουν τα εξωτερικά σημεία των βραχιόνων.
Από τότε παρατήρησα ότι περιέργως κανένας δεν ασχολείται με αυτό τον παράγοντα. To q factor φυσικά εξαρτάται από το μήκος της μεσαίας τριβής καθώς και από τους βραχίονες καθώς και τους δίσκους.
Είναι σαφές ότι ποδήλατα με τριπλούς δίσκους καθώς και τα mtb έχουν μεγαλύτερο q factor ενώ τα ποδήλατα πίστας και τα ποδήλατα χρονομέτρου με ένα δίσκο μικρότερο έχουν μικρότερο q factor.
Υπάρχουν αρκετοί αθλητές ποδηλασίας και φυσικά τριάθλου που πλέον υποστηρίζουν ότι μικραίνοντας το q factor μπορούμε να έχουμε αύξηση της αποτελεσματικότητας στην ατομική χρονομέτρηση και στο πεταλάρισμα γενικότερα (και φυσικά εννοούμε πέρα από το προφανές ότι μπορούμε να στρίψουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια διατηρώντας το ίδιο μήκος στους βραχίονες). Ομως παρότι έχουμε πολλές μαρτυρίες δυστυχώς οι επιστημονικές μελέτες είναι ελάχιστες.
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό είναι κάτι που τα επόμενα χρόνια θα συζητηθεί αρκετά και εμείς με την βοήθεια της τεχνολογικής ανάπτυξης του ποδηλατικού εξοπλισμού πρέπει να κάνουμε σχετικές ρυθμίσεις.
Κείμενο : Γιάννης Ψαρέλης – Προπονητική Ομάδα Smart Sport (www.smartsport.gr/ 6937170260 & Συντακτική Ομάδα TriathlonWorld/ Triathlon.gr -(Email : info@triathlonworld.gr)
