To πόσο χρήσιμο ή και ίσως σημαντικό έως και απαραίτητο είναι οι αθλητές αντοχής να κάνουν και συμπληρωματικά μία άλλη μορφής αερόβιας άσκησης αποδεικνύεται από τις δηλώσεις του 2 φορές Χρυσού Ολυμπιονίκη Ous Mellouli.
Ομως για κάποιον που ετοιμάζεται για να συμμετέχει σε δρομικό αγώνα μαραθώνιας απόστασης έχει νόημα να κάνει κάποια άλλη μορφή εναλλακτικής μορφής αερόβιας άσκησης;
Εάν κάποιος δει προγράμματα Αμερικάνων μαραθονοδρόμων την δεκαετία του 1990 θα δει ότι την επόμενη μέρα του Long Run κάνουν ποδηλασία, και όχι απλά1-2 ώρες αλλά 4-5 ώρες. Ηταν μόδα της δεκαετίας του 1990 ή υπήρχε πραγματική χρησιμότητα;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πότε κάποιος δρομέας κάνει συμπληρωματικά κάποια μορφή αερόβιας άσκησης ;
- Οταν κάποιος τραυματισμός – ή ακόμα και μία έντονη ενόχληση- δεν του επιτρέπει να τρέξει σε αυτή την περίπτωση ενδείκνυται κάποια άλλη αερόβια άσκηση όπως η κολύμβηση, η ποδηλασία, το aqua jogging…
- Υστερα από σκληρές προπονήσεις – την ίδια μέρα ή την επόμενη- ως μέρος της διαδικασίας αποκατάστασης.
- Για να μειώσει τις πιθανότητες τραυματισμού. Ετσι αντί να αυξήσει τα χιλιόμετρα τρεξίματος αυξάνει τις ώρες εκγύμνασης προσθέτονας ώρες σε κάποιο άλλο αερόβιο άθλημα.
- Για να γυμνάσει μυικές ομάδες που δεν μπορεί να γυμνάσει με το τρέξιμο και έτσι να κλείσει μυικές ανισσοροπίες ή να προστατεύσει με την μυική ενδυνάμωση κάποια σημεία του σώματος του.
- Για να μπορέσει να επανέλθει πιο γρήγορα μετά από έναν τραυματισμό.
- Για να μπορέσει να ενεργοποιήσει αερόβιους μηχανιμσούς παραγωγής ενέργειας με μορφές άσκησης που δεν έχουν βαρύτητα και έτσι μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη διάρκεια.
- Με την ίδια λογική αλλά διαμετρικά αντίθετα μπορεί να προσθέσει ένταση δίχως να επιβαρύνει τους βασικούς μύες παραγωγής έργου που χρησιμοποιούμε στο τρέξιμο.
- Για ψυχολογικούς λόγους, δηλαδή να σπάσει την «μονοτονία» της προπόνησης του τρεξίματος.
- Για να αντικαταστήσει μερικές ώρες προπόνησης τρεξίματος (κυρίως τα junk χιλιόμετρα …εάν τυχόν υπάρχει κάτι τέτοιο;)
- …. μπορούμε να βρούμε αμέτρητους λόγους που ανάλογα με τον κάθε αθλητή καθένας από αυτούς έχει διαφορετική βαρύτητα.
Είναι σίγουρο ότι οι εναλλακτικές μορφές άσκησης μπορούν να προσφέρουν αρκετά πλεονεκτήματα στους αθλητές μαραθωνίου, ιδίως τους ερασιτέχνες όμως μήπως πρέπει να υπάρχουν κάποιες προυποθέσεις. Ας δούμε μερικές :
- Ο δρομέας να κατέχει την βασική τεχνική του αθλήματος και αν μπορεί να χρησιμοποιεί σωστά τον αθλητικό εξοπλισμό. Ισως σε αρχικό στάδιο χρειάζεται να υπάρχει κάποια καθοδήγηση από κάποιο προπονητή.
- Να εντάξει σωστά τις συμπληρωματικές δραστηριότητες μέσα στο πρόγραμμά του. Λάθος επιλογή ημερών και το αποτέλεσμα είναι αρνητικό αντί να μας προσφέρει κάτι επιπρόσθετα.
- Η κάθε μορφή άσκησης πρέπει να χρησιμοποιείται διαφορετικά και μπορεί να προσφέρει διαφορετικά αποτελέσματα.
- Ανάλογα με το τι θέλουμε να πετύχουμε διαμορφώνουμε ανάλογα την διάρκεια, την ένταση και την συχνότητα.
Κείμενο : Γιάννης Ψαρέλης -Προπονητική Ομάδα Smart Sport & Συντακτική Ομάδα Triathlon World.gr & Triathlon.gr(Email : smartsportcoach@hotmail.com)
O Γιάννης Ψαρέλης γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Από το 1978 ασχολείται με τον αθλητισμό. Είναι αναγνωρισμένος προπονητής τριάθλου από την Ironman και Level 3 προπονητής τριάθλου από την εθνική Ομοσπονδία της Νεας Ζηλανδίας (με το καλύτερο σύστημα διαβίου εκπαίδευσης προπονητών), πιστοποιημένος δάσκαλος κολύμβησης (Teacher ID: 15843) από τον Σύνδεσμο Προπονητών Κολύμβησης της Αυστραλίας καθώς και Αργυρού Επιπέδου Διεθνής προπονητής από τον ίδιο σύνδεσμο (ASCTA International Silver :0534).
Επίσης, είναι πιστοποιημένος προπονητής κολύμβησης από τον Σύνδεσμο Προπονητών κολύμβησης των ΗΠΑ επιπέδου 4:5 (ASCA Level 4:5). Συνολικά έχει συμμετάσχει σε περισσότερους από 200 αγώνες τριάθλου και multistports και σε περισσότερους από 150 αγώνες τρεξίματος εκτός σταδίου.
Έχει διατελέσει μέλος της Ολομέλειας της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Διοικητικός Διευθυντής στην Διεθνή Ολυμπιακή Ακαδημία, Γενικός Γραμματέας στην Ελληνική Ομοσπονδία Τριάθλου, Διευθυντής Αθλήματος στην ΟΕΟΑ Αθήνα 2004 κ.λπ. Έχει επίσης εμπνευστεί και διατελέσει Αθλητικός Διευθυντής του Κέντρου Υψηλού Αθλητισμού (Sports Excellence).
Σπουδές: Χημεία (ΕΚΠΑ), ΜΒΑ (ΟΠΑ), Μεταπτυχιακό στην Αθλητική Διοίκηση (MSc,Lyon 1), το Μάρκετινγκ και την Επικοινωνία ( από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο ΑθηνώνMSc). Πρόσφατα, είναι στη διαδικασία ολοκλήρωσης Μεταπτυχιακού πάνω στην Μεγιστοποίηση της Αθλητικής Απόδοσης και την Προπονητική (ΔΠΘ). Σήμερα, είναι υποψήφιος Διδάκτωρ στο ΔΠΘ με αντικείμενο την εφαρμοσμένη Φυσιολογία στα αθλήματα αντοχής.
