Triathlon World : Ποιος είναι ο μόνιμος τόπος διαμονής σου;
Κατερίνα Αλεβιζάκη : Τα τελευταια 15 χρονια μενω μονιμα στη Νεα Υορκη, τουλαχιστον κατα τη διαρκεια του σχολικου ετους. Γεννηθηκα και μεγαλωσα στην Αθηνα και τωρα ειμαι τυχερη που μπορω να επιστρεφω στην Ελλαδα για δυο μηνες καθε χρονο και να περναω τα καλοκαιρια μου εδω.
Triathlon World : Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με το αθλητισμό;
Κατερίνα Αλεβιζάκη : Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου μου αρεσε να ασχολουμαι με τον αθλητισμο και γενικα ειναι στη προσωπικοτητα μου να ειμαι σε διαρκη κινηση. Αρχισα με ενοργανη γυμναστικη οταν ημουν στο σχολειο και γρηγορα ενθουσιαστηκα σε τετοιο βαθμο που θυμαμαι με νοσταλγια να τρεχω σε καθε σχολικο διαλειμμα και να ξεχνιεμαι στο γυμναστηριο του σχολειου για να βελτιωσω τις ικανοτητες μου (και φυσικα μετα να βρισκω το μπελα μου μιας και αργουσα να γυρισω στο μαθημα). Οταν ψηλωσα αρκετα για να συνεχισω την ενοργανη, αρχισα κολυμβηση, ενα αθλημα που παραμενει το αγαπημενο μου. Δυστυχως ομως, αρχισα την κολυμβηση σε σχετικα μεγαλη ηλικια, και για ενα αθλημα που απαιτει τεχνικες γνωσεις, δεν μπορεσα ποτε να ασχοληθω αγωνιστικα. Μεγαλωνωντας και εχοντας περισσοτερες υποχρεωσεις, εγινε ολοενα και πιο δυσκολο να ασχολουμαι συστηματικα με τον αθλητισμο. μου πηρε αρκετο καιρο να ξαναβρω το ρυθμο μου, ειδικα αφοτου απεκτησα τα παιδια. Στην αρχη ηθελε υπομονη, επιμονη και πεισμα, αλλα τωρα το να αθλουμαι ειναι συμφυες και παραλληλα απαραιτητο μερος του εαυτου μου.
Triathlon World : Πόσες ώρες αφιερώνεις καθημερινά στην γυμναστική και πως ακριβώς τις κατανέμεις;
Κατερίνα Αλεβιζάκη : Ποτε δεν μπορω να αφιερωσω οσες ωρες πραγματικα θα ηθελα. Εχω τρια μικρα παιδια και ασχολουμε με εθελοντικη εργασια στα σχολεια στα οποια πηγαινουν, οποτε δεν μου μενει συχνα αρκετος προσωπικος χρονος. Σε γενικες γραμμες προσπαθω να ασχουμαι τουλαχιστον μια ωρα καθε μερα, αλλα εαν βρεθει η ευκαιρια για μια εξτρα ωρα δεν την χανω. Μου αρεσει να ασχολουμαι με διαφορα αθληματα και σε διαφορετικες εντασεις. Το φθινοπωρο και το χειμωνα κανω kickboxing, Pilates, interval training και κολυμβηση. Την ανοιξη προσθετω λιγο τρεξιμο και ποδηλασια στο εργομετρο και τα καλοκαιρια ασχολουμαι αποκλειστικα με τα αγωνισματα του τριαθλου.
Triathlon World : Διακρίνεις διαφορές στην αθλητική κουλτούρα μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ;
Κατερίνα Αλεβιζάκη : Νομιζω οτι υπαρχουν εντονες διαφορες στην αθλητικη κουλτουρα μεταξυ των δυο χωρων. Στις ΗΠΑ, και ειδικοτερα στη Νεα Υορκη, η ιδεα του μαζικου αθλητισμου δεν ειναι κατι καινουργιο και ως εκ τουτου, ενα μεγαλο ποσοστο των Αμερικανων αθλουνται τακτικα, σαν μερος της καθημερινοτητας τους. Φυσικο επομενο ειναι οτι υπαρχει μια διαρκης ζητηση για καινουργιες ιδεες οσον αφορα τροπους ασκησεις και τισ προπονησεις, γεγονος το οποιο εχει πολλα θετικα και μερικα αρνητικα. Τελικα ομως, στη Νεα Υορκη ειναι πολυ πιο ευκολο απο εδω να βρεις κατι που να μπορεις να το κανεις συστηματικα, οικονομικα, και μεσα στα χρονικα περιθωρια που διαθετεις. Επιπλεον, κανεις ποτε δεν σε κοιταει παραξενα η σε χλευαζει επειδη αθλεισαι (ποιος σε κυνηγαει κοριτσακι και τρεχεις? Που ειναι ο δευτερος?). Στη Νεα Υορκη αισθανομαι ανετα να παω στο παρκο να τρεξω σε εναν απο τους εβδομαδιαιους αγωνες, που στηριζεται απο δεκαδες εθελοντες και χειροκροτειτε απο εκατονταδες θεατες, και μετα να παω να πιω ενα καφε με τα ιδρωμενα ρουχα. Στην Ελλαδα δεν αισθανομαι τοσο ανετα ακομη μιας και η ιδεα του λαικου αθλητισμου, για την προσωπικη σου υγεια και ευεξια δεν ειναι μερος του λεξιλογιου μας ακομη, παρολο που αυτο εχει αρχισει να αλλαζει τα τελευταια 2-3 χρονια.
Επισης, τωρα ως γονεας παρατηρω περαιτερω διαφορες. Στην Αμερικη τα παιδια εχουν πολυ περισσοτερες ευκαιριες και εκτιθονται σε πολλαπλα αθληματα απο νεαρη ηλικια. Σαν συνεπεια, τα παιδια εχουν τη δυνατοτητα να βρουν το αθλημα που τους αρεσει και εχουν ταλεντο απο νεαρη ηλικια, και συνηθως υπαρχει μια υποδομη που τα παροτρυνει να ασχοληθουν μ’αυτο πιο εξειδικευμενα.
Triathlon World : Διακρίνεις κάποιες διαφορές μεταξύ των συνθηκών προπόνησης (εγκαταστάσεις και τοποθεσίες) μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ;
Κατερίνα Αλεβιζάκη : Και παλι οι διαφορες ειναι σημαντικες. Πολλες φορες ενω προπονουμαι εδω υπενθυμιζω στον εαυτο μου οτι δεν μου επιτρεπεται να ξαναγκρινιαξω για την κατασταση των αθλητικων εγκαταστασεων στη Nεα Yορκη. Η αληθεια ειναι οτι το κοστος συμμετοχης σε διαφορα αθληματα και ομαδες δεν ειναι παντοτε αμελητεο, αλλα υπαρχουν πολλες εγκαταστασεις και προγραμματα που ειναι προσιτα. Οι πισινες ειναι καθαρες και οργανωμενες, με ομαδες για ενηλικους κολυμβητες. Υπαρχουν εκαντονταδες ιδιωτικα γυμναστηρια και προσφερουν μια πληθωρα διαφορετικων αθληματων, προπονητικων στυλ, και απευθυνονται σε ενα μεγαλο ευρος κοινου. Τα παρκα ειναι καλοδιατηρημενα και ασφαλη, και χρησιμοποιουνται τοσο απο δρομεις και ποδηλατες, οσο και απο ανθρωπους που απλα θελουν να γυμναστουν (και ναι, συχνα κανω kickboxing στο παρκο χωρις να ακουω περιγελαστικα σχολια). Υπαρχουν ποδηλατοδρομοι που οι οδηγοι των αυτοκινητων τους σεβονται, και μαλιστα προσφατα εγκαινιαστηκε στη Νεα Υορκη το προγραμμα δανεισμου ποδηλατων για το κοινο απο διαφορετικα σημεια της πολης.
Για την ακριβεια, οσο περισσοτερο προπονουμαι εδω τοσο περισσοτερο σεβασμο αντλω για τους ανθρωπους που καταφερνουν να αθλουνται συστηματικα και ακομε περισσοτερο σεβασμο για τους ανθρωπους που ασχολουνται με τον πρωταθλητισμο. Τοσο αθλητες οσο και προπονητες πρεπει να ειναι ηρωες για να δουλευουν και να διαπραγουν κατα απο τοσο αντιξοες συνθηκες! Ενδεικτικα να αναφερω οτι φετος το καλοκαιρι προσπαθησα να βρω ενα γυμναστηριο ενοργανης για να μπορει η μεγαλυτερη μου κορη να εξακολουθησει την προπονηση της το καλοκαιρι. Τοσο οι εγκαταστασεις οσο και η αναιδεια των παραγοντων σε γυμναστηρια που επισκεπτηκα με σοκαρανε. Δυστυχως πιστευω οτι η ελλειψη καλοδιατηρημενων εγκαταστασεων, σε συνδυασμο και με την κουλτουρα, λειτουργει σαν φενακι για τα παιδια να ασχοληθουν με τον αθλητισμο απο νεαρη ηλικια. Στην Αμερικη τα παιδια εχουν αμετρητες ευκαιριες να δοκιμασουν διαφορετικα αθληματα και να κατασταλλαξουνε σ’αυτο που τους ταιριαζει, η που εχουν ταλεντο.
Triathlon World : Πότε έμαθες για το τρίαθλο ;
Κατερίνα Αλεβιζάκη : Ειναι δυσκολο να θυμηθω ποτε πρωτοακουσα για το τριαθλο, αλλα συχνα οταν με ρωτουσαν εαν επιθυμω να τρεξω ενα μαραθωνιο απαντουσα οτι θα προτιμουσα να κανω ενα τριαθλο. Πιστευω οτι η εναλαγη των αθληματων στο τριαθλο ειναι το στοιχειο που με προσελκυει, μιας και βρισκω τους αθλητες που ασχολουνται με πολαπλα αθληματα πιο ενδιαφερωντες και πιο ολοκληρωμενους. Το γεγονος οτι στο τριαθλο πρεπει να προετοιμαζεσαι για να αγωνιστεις σε τρια αθληματα προσομοιαζει το ιδανικο επιτευγμα του αθλητη που προπονειτε για να παραμενει υγιης και σε φορμα.
Triathlon World : Σε τι αγώνες έχεις συμμετέχει και τι αγώνες θα κάνεις φέτος;
Κατερίνα Αλεβιζάκη : Φετος εχω κανει αρκετους αγωνες τρεξιματος στη Νεα Υορκη, μιας και υπαρχουν αγωνες διαφορετικων αποστασεων σχεδον καθε εβδομαδα. Εχω παρει μεροσ μονο σε ενα σπριντ τριαθλο στη Λιμνη Δοξα, αλλα ελπιζω να συμμετεχω σε ενα ακομη στο τελος Αυγουστου και πιθανως να προσπαθησω να συμμετεχω σε ενα τριαθλο Ολυμπιακης αποστασης νωρις το Σεπτεμβριο στη Νεα Υορκη. Θα ηθελα επισης να τρεξω το δυαθλο στο παρκο της Νεας Υορκης το Νοεμβριο, ενας αγωνας ο οποιος κλεινει την τριαθλητικη σεζον εκει. Ιδανικα, θα προσπαθησω να προπονηθω το χειμωνα για να συμμετασχω στον ημιμαραθωνιο της Νεας Υορκης το Μαρτιο.
Triathlon World :Ποια είναι η φιλοσοφία της διατροφής σου ώστε να καταφέρνεις να διατηρείς τόσο χαμηλό σωματικό βάρος;
Κατερίνα Αλεβιζάκη : Οταν ημουν νεωτερη, ημουν ενας απο αυτους τους ανθρωπους που εκνευριστικα τρωνε οτι θελουνε και οσο θελουνε και δεν παιρνουνε δραμι. Αλλα οσο μεγαλωνω εχω αρχισει και αναθεωρω τη διατροφη μου. Ειμαι τυχερη οτι μου αρεσουν φαγητα που θεωρουνται υγεινα, οπως σαλατες, ξηροι καρποι, δημητριακα, και πρωτεινες χωρις σαλτσες και βουτυρα. Επισης, μπορω να αντισταθω σε οιοδηποτε γλυκο, με την εξαιρεση της μαυρης σοκολατας. Παρολ’αυτα, και παλι βρισκω οτι μεγαλωνωντας δεν μπορω πλεον να καταναλωνω τις υπερβολικες ποσοτητες που καποτε καταλανωνα, τουλαχιστον χωρις να βλεπω να αλλαζει το μεγεθος της περιφερειας μου. Τωρα τελευταια εχω παρατηρησει οτι οταν προπονουμε εντονα, λειτουργω και αισθανομαι καλυτερα οταν τρωω σαν παιδι. Δηλαδη, τρωω οταν πειναω, 5-6 γευματα την ημερα, αλλα σταματαω οταν αισθανομαι οτι εχω χορτασει. Επισης προσπαθω να μην τρωω αργα το βραδυ και μετα να πεφτω για υπνο.
Triathhlon World : Πως καταφέρνεις να συνδυάζεις τις οικογενειακές σου υποχρεώσεις με το πρόγραμμα άθλησής σου;
Κατερίνα Αλεβιζάκη :Ειναι ισως το πλεον δυσκολο στοιχειο του να διατηρεις ενα σταθερο προπονητικο/αθλητικο προγραμμα. Κατα τη διαρκεια του σχολικου ετους, τα σαββατοκυριακα μου ειναι δυσκολο να ξεκλεψω προσωπικο χρονο για προπονηση, οποτε προσπαθω να προπονουμαι πιο πολυ και πιο εντατικα κατα τη διαρκεια της εβδομαδας, που τα παιδια λειπουν στο σχολειο. Συνηθως προτιμω να προπονουμαι νωρις το πρωι, πριν ακομη ξυπνησουν τα παιδια. Ετσι και αρχιζω την ημερα μου νωρις, χωρις η προπονηση μου να ‘κλεβει’ απο τον οικογενειακο χρονο, αλλα επισης αισθανομαι ευεξια και ενεργεια για ολη τη διαρκεια της ημερας. Φυσικο επακολουθο βεβαια ειναι οτι δεν μπορω να μενω αργα και πηγαινω στο κρεββατι για βραδυ πολυ νωρις, τουλαχιστον για τα ελληνικα δεδομενα. Σε γενικες γραμμες, υπαρχουν περιοδοι που οι οικογενειακες υποχρεωσεις καθιστουν πολυ δυσκολο να εισαι συνεπης με τις προπονησεις σου, αλλα πιστευω οτι τοτε ειναι που πρεπει να προσπαθησεις ακομη περισσοτερο να βρεις χρονο να εξασκηθεις.
