Αγώνας Κολύμβησης Open Water -Cross the Euro Canal (race report)

Κείμενο : Δημήτρης Κούρτης

Δεν συνηθίζω να γράφω race report, αλλά αυτός ο αγώνας είχε πολύ ενδιαφέρον, ειδικά η εξέλιξή του..και το είχα υποσχεθεί και στον προπονητή μου ότι κάποια στιγμή θα το κάνω..

“Crossing the Corinth Canal-Διάσχιση της Διώρυγας της Κορίνθου”

Πέρυσι ίδια περίοδο βρισκόμουν στο Λονδίνο και δυστυχώς δεν κατάφερα να συμμετάσχω, φέτος όμως ήθελα πολύ να εκπληρώσω το απωθημένο μου, και να διασχίσω κολυμπώντας αυτήν την ιστορική διαδρομή..που έχει βέβαια αλλάξει χέρια διοργανωτή..

«Είναι πολύ εύκολος αγώνας..» μου είπαν..
«Θα σε πηγαίνει το ρεύμα, θα κάνεις περίπου 1 ώρα..» μου είπαν..

Αφού εξοπλιστήκαμε από την γραμματεία του αγώνα με τα σκουφάκια και το chip χρονομέτρησης με μια μικρή καθυστέρηση, επιβιβαστήκαμε στα καραβάκια με προορiσμό την γέφυρα της Ποσειδονίας,(δίπλα στον Κορινθιακό), αφού σύμφωνα με τους διοργανωτές, από εκείνη την πλευρά θα είχε το ευνοϊκό ρεύμα που θα βοηθούσε τους κολυμβητές. Μαζί με κάμποσες τσούχτρες που παρατηρούσα στην διαδρομή-και νιώθοντας δικαιωμένος για την επιλογή μου να φορέσω wetsuit- παρατηρούσα παράλληλα ότι είχε τελικά αντίθετο ρεύμα με αυτό που είχαν προβλέψει οι διοργανωτές..μόλις το ανέφερα σε κάποιους συναθλητές, μου είπαν ότι ειναι μάλλον από το καράβι και ότι ίσως τα πραγματικά ευνοϊκά ρεύματα να είναι μάλλον υπόγεια..( ???? Μ’αρέσει να μην λέω πολλά..)

Αποβιβαστήκαμε περίπου 30-35 λεπτά μετά όπου περιμέναμε όλους τους αθλητές να καταφθάσουν στο σημείο εκκίνησης (είχαν ναυλωθεί 3 επιβατικά καράβια για την μεταφορά τους).

Η εκκίνηση θα δινόταν λοιπόν 1ώρα και 45’ λεπτά μετά την προγραμματισμένη ώρα εκκίνησης και ανακοινώθηκε σε όλους ότι τα «ηλικιακά waves / groups θα αναχωρούν κάθε 10’ λεπτά(ευτυχώς ήμουν στο 2ο group..δεν θα ήθελα με τίποτα όμως να βρισκόμουν στο 9ο..)

Off we go..ενθουσιασμός για το «crossarisμα», και 6.343 μέτρα to go…
Κάμποσα μέτρα μετά και κοιτώντας το ρολοί μου να γράφει ήδη 20’ λεπτά στο νερό, περίμενα κι εγώ αυτά τα ρεύματα και το τρελλό boost που μου είχαν περιγράψει όλοι ότι θα νιώσω και που θα με κάνει να φτάσω άνετος και ξεκούραστος στον τερματισμό..Παρόλα αυτά είχα βρεθεί να πρωπορεύoμαι του group μου με περίπου 3-4 άτομα να μου κάνουν drafting καθόλη την διαδρομή.

Τέλεια στιγμή να έρθει τώρα το boostarima, σκέφτηκα ώστε ν’ αυξήσω την διαφορά και να φτάσω να κυνηγάω πια το προπορευόμενο κατα 10’ λεπτά group!
Όχι μόνο δεν ήρθε ποτέ..,αλλά σιγά σιγά άρχιζα και καταλάβαινα ότι κολυμπούσα πια τελείως κόντρα στον καιρό. Ύστερα απο περίπου 5 επιτυχείς αποφυγές τσουχτρών χρώματος μωβ και καμιά 15ριάα καφέ άρχιζα και συνειδητοποιούσα ότι το κολύμπι μου τελικά θα ήταν πολύ μα πολύ μεγαλύτερο απ΄ότι είχα υπολογίσει..Το αντίθετο προς εμάς ρεύμα πια ήταν γεγονός και θύμιζε αντίθετη ροή πισίνας στο max!

Ύστερα από 2ώρες! κολυμπιού έφτασα επιτέλους στον σταθμό υδροδοσίας που βρισκόταν στο 4ο χλμ! (στον αγώνα της Μάνης κολύμπησα 5χλμ σε 1.30’). Αφού κρατιόμουν με το ένα χέρι από ένα σχοινί(αν το άφηνα θα βρισκόμουν αμέσως 2-3 μέτρα πιο πίσω) κατάφερα και ήπια λίγο νερό..Εκεί κατέφθαναν σιγά σιγά και οι αθλητές που μου έκαναν drafting, δίνοντας μου “συγχαρητήρια “ για την βοήθεια..κάποιος τους μου υποσχέθηκε κέρασμα café..δεν τον ξαναείδα..
Εκεί λοιπόν στα 2-3 λεπτά νερού, χαβαλέ, πάντα εγώ κρατώντας το σχοινί, οι άλλοι απο μια ρόδα και από την εξέδρα, αρχίσαμε και βλέπαμε τα διασωστικά φουσκωτά, να μεταφέρουν αθλητές στον τερματισμό, οι οποίοι φυσικά είχαν εγκαταλείψει..μιλάμε για πολλές 10άδες αθλητών..

Ο στόχος φυσικά, εκείνη την στιγμή, μόλις είχε αλλάξει..Τα 55’ φανταστικά λεπτά ιδανικού και ξεκούραστου κολυμπιού είχαν πάει απλά στον πάτο..Στόχος όλων πια ήταν ο τερματισμός..ο οποίος είχε μετατραπεί σε πραγματικό ΑΘΛΟ..
Το κολύμπι πια ήταν εφικτό μόνο στις άκρες του καναλιού , «τοίχο-τοίχο», κολλητά με τα βράχια και καθόλου στην μέση, και συνεπώς σε μη ευθεία γραμμή/πορεία καθότι εκεί είχες μια ελάχιστα λιγότερη αντίσταση που σου παρείχαν οι λιγοστές εσοχές του τείχους και σου επέτρεπαν να συνεχίσεις να κολυμπάς..έστω 1-2 μέτρα ανα 4-5 χεριές..!

Και κάπως έτσι, με περισσότερους απο τα 2/3 των αθλητών να έχουν εγκαταλείψει πια τον αγώνα(περιμένω τα official αποτελέσματα της διοργάνωσης για τον ακριβή αριθμό), συμπλήρωσα 7.6km(βλ. «τοίχο-τοίχο»)
Σε 3ώρες και 17λεπτά!! (υπό Κ.Σ , σ’αυτόν τον χρόνο θα συμπλήρωνα σίγουρα πάνω απο 11km).
Βγήκα πρώτος στην κατηγορία μου (Age group 18-39 with wetsuit), χωρίς να υπάρξει κάποιος δεύτερος και φυσικά τρίτος καθώς είχαν εγκαταλείψει..

Γενικός απολογισμός- σκέψεις:
Η διοργάνωση φάνηκε «φτωχή» τελικά σε αυτά που προσέφερε, δεδομένων των συνθηκών-σωστή πληροφόρηση, επαρκή σημεία ανεφοδιασμού των αθλητών(τα διασωστικά φουσκωτά δεν είχαν ούτε μπουκαλάκια με νερό..έπρεπε να είχες φτάσει σε εκείνο το σημείο στα 4χλμ του αγώνα, να μπορέσεις να κρατηθείς απο το σχοινί, ή την ρόδα, ή την εξέδρα για να πιείς..), διαχείριση του αγώνα εφόσον κάτι πάει στραβά..(έπρεπε να είχε ακυρωθεί ο αγώνας, να είχε μεταφερθεί κάποια άλλη μέρα, ώστε να παραμείνει μια ευχάριστη εμπειρία για όλους..!)

Τί κρατάω?
1)Σε προσωπικό επίπεδο χάρηκα πολύ που κατάφερα και τερμάτισα κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες που έχω αντιμετωπίσει ποτέ μου..

2)Μια απλή υπενθύμιση ότι σε αυτόν τον αγώνα όπως και στην ζωή, τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα υπολογίζεις και επιθυμείς ..
πρέπει όμως γρήγορα να τα αξιολογήσεις και να συνεχίσεις με νέο πλάνο και τακτική..

Ευχαριστώ τον coach Psarelis Giannis που μ’έκανε ικανό να κολυμπάω για 7.6km, ίσως 11km+ σε κανονικές συνθήκες, την Athens Triathlon Team για το motivation που παίρνω μέσα από τις προπονήσεις και φυσικά και πάνω απ´όλα την Μητέρα μου που με περίμενε υπομονετικά για 3ώρες και 17λεπτά στον τερματισμό.

Και του χρόνου..να είμαστε καλά!