Ο Νίκος γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη, όπου διαμένει μέχρι σήμερα. Απο μικρό παιδί θυμάται τον εαυτό του να είναι αεικίνητος και αρκετά γρήγορος σε σχέση με τους συνομήλικους του. Μεγαλώνοντας δοκίμασε αρκετά αθλήματα, αλλά ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον κλασσικό αθλητισμό και κατέληξε να προπονείται επισταμένως στις ταχύτητες (sprint). Είναι παντρεμένος με τη Χρύσα και εργάζεται ως Business Analyst στον τραπεζικό τομέα.
Ερωτήσεις
TriathlonWorld : Πότε ξεκίνησες τον αθλητισμό, με ποιο άθλημα και ποιες οι επιδόσεις σου;
Νίκος Κατσίπης: Η παλαιότερη ανάμνηση που έχω, είναι να ξεκινάω με σωματειακό αθλητισμό και συγκεκριμένα στην ηλικία των 5 ετών, όπου με έγραψε ο πατέρας μου στο τμήμα ενόργανης γυμναστικής του Πανιωνίου. Εκεί, αν θυμάμαι καλά, πρέπει να έμεινα λιγότερο απο δύο χρόνια. Δεν θυμάμαι κάποιο συγκεκριμένο λόγο που σταμάτησα, ωστόσο θυμάμαι ότι η προπόνηση ήταν πολύ απαιτητική! Η ενόργανη γυμναστική δυναμώνει σωστά το κορμί, αλλά δυστυχώς νομίζω πως σε μικρές ηλικίες δεν είναι δυνατόν να αντιληφθείς τα ωφέλη. Ευτυχώς θυμάμαι ακόμα πως να κάνω “ρόδα”!
Τα επόμενα δύο χρόνια δοκίμασα το Tennis, σε μια ολιγομελή ομάδα στον Μίλωνα και στη συνέχεια δοκίμασα τον ομαδικό αθλητισμό, όπου για 3 χρόνια έπαιζα Basket στις ακαδημίες του Α.Ο. Δάφνης. Ταυτόχρονα δοκίμασα και για λίγο χρονικό διάστημα το Water Polo στον Πανιώνιο. Εκτιμώ πως το γεγονός ότι οι προαναφερθείσες αθλητικές εμπειρίες δεν μου προσέφεραν κάποια ιδιαίτερη συγκίνηση, ήταν αρκετό (υποσυνείδητα) για να με κάνουν να δοκιμάζω νέα αθλήματα. Η συνέχεια έμελλε να είναι καθοριστική στην αθλητική μου ανάπτυξη, καθώς στην Ά Γυμνασίου -πάλι με παρότρυνση του πατέρα μου- ξεκίνησα στίβο.
Ξεκίνησα στις ακαδημίες, όπου φάνηκε πως ήμουν σχετικά καλός στις ταχύτητες και στο μήκος, αλλά τελικά κατέληξα να προπονούμαι στις ταχύτητες. Πέραν απο κάποιες μικρές διακρίσεις σε τοπικό επίπεδο και ημερίδες, δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη επιτυχία. Συνέχισα να προπονούμαι -δυστυχώς σποραδικά και χωρίς κάποια ιδιαίτερη καθοδήγηση- μέχρι την ΄Β Λυκείου, όπου αποφάσισα να σταματήσω για να προετοιμαστώ καλύτερα για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Μετά την εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο το 2001, ξάναρχισα την προπόνηση ως φιλοξενούμενος στις εγκαταστάσεις του Α.Γ.Σ. Ιωαννίνων και σύντομα επέστρεψα στη Νέα Σμύρνη και τον Πανιώνιο. Τα χρόνια που ακολούθησαν αφοσιώθηκα ιδιαίτερα στις προπονήσεις μου: κάποιες μέρες έκανα διπλές προπονήσεις και αφιέρωνα περίπου 6-7 ώρες την ημέρα. Παρ’ όλη την αφοσίωση και την προσοχή που έδινα, ήμουν ένας μέτριος αθλητής – δεν δικαιολογούνταν να αφιερώνω τόσο χρόνο και τόση προσπάθεια, για μέτριες επιδόσεις. Παρ’ όλα αυτά μου άρεσαν πολύ όλες οι πτυχές της ενασχόλησης σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Ως αποκορύφωμα της περιόδου εκείνης έχω ξεχωρίσει το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νέων στη Λάρισα το 2005, όπου έλαβα μέρος στα 100m και στη σκυταλοδρομία 4x400m. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία να λαμβάνεις μέρος σε μια τέτοια γιορτή. Μετά το 2006 σταμάτησα τις συστηματικές προπονήσεις.
Οι επιδόσεις μου:
100m: 11,55 sec
200m: 23,85 sec
400m: 53,70 sec
TriathlonWorld :Πότε ξεκίνησες το τρίαθλο;
Νίκος Κατσίπης : Αν και η ιδέα μπήκε στο μυαλό το 2013, όταν διάβασα την προκύρηξη του 1ου Spetsathlon, ωστόσο πρακτικά η πρώτη επαφή με το τρίαθλο έγινε το 2014, όταν αποφάσισα να λάβω μέρος στο 2ο Spetsathlon. Αναζήτησα πληροφορίες στο διαδίκτυο προκειμένου να προετοιμαστώ, αγόρασα κάποιο εξοπλισμό που θεώρησα απαραίτητο, έβαλα slick λάστιχα στο Mountain Bike μου και ήμουν έτοιμος! Ενθουσιάστηκα τόσο πολύ, ώστε μόλις δύο εβδομάδες μετά τον αγώνα, αποφάσισα να ασχοληθώ πιο εντατικά και εντάχθηκα στην Athens Triathlon Team. Έκτοτε προπονούμαι αρκετά συστηματικά με απώτερο σκοπό να βελτιωθώ καθολικά.
TriathlonWorld: Ποιες οι διαφορές ανάμεσα στην προπόνηση στίβου και τριάθλου όπως τουλάχιστον την έχεις ζήσει εσύ;
Νίκος Κατσίπης : Διαφορές υπάρχουν πολλές – άλλωστε πρόκειται για διαφορετικά αθλήματα και με πολύ διαφορετικό στόχο.
Η προπόνηση στίβου και συγκεκριμένα των ταχυτήτων, είναι μια εξαιρετικά απαιτητική διαδικασία. Δεδομένου ότι η διάρκεια του αγώνα είναι απο 10 έως 50 δευτερόλεπτα, όλες οι παράμετροι πρέπει να αγγίζουν την τελειότητα, δηλαδή τα φυσικά όρια του αθλητή! Αυτό για να επιτευχθεί απαιτεί στρατιωτική πειθαρχία, πολλή προπόνηση και κατάλληλες υποδομές (τόσο υλικοτεχνικές όσο και παροχές). Εάν κάτι απο αυτά υπολείπεται, δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση που θα σε καταστήσει ανταγωνιστικό. Επίσης, τα προπονητικά φορτία και οι εντάσεις που συνοδεύουν τις προπονήσεις ταχυτήτων είναι τόσο υψηλά που πολλές φορές “φλερτάρεις” με τον τραυματισμό, ειδικά αν δεν υπάρχει ενδελεχής επίβλεψη και μέριμνα απο τον προπονητή. Στη δυσάρεστη περίπτωση που συμβεί ένας τραυματισμός, αναγκάζεσαι να διακόψεις τις προπονήσεις. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρονιά έχει μόνο δύο περιόδους αγώνων (κλειστό και ανοιχτό στίβο), υπάρχει πιθανότητα να χάσεις τον “αγώνα της χρονιάς” σου, είτε πρόκειται για το πανελλήνιο πρωτάθλημα, είτε για κάτι μεγαλύτερο…
Η προπόνηση τριάθλου, προσφέρει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση, πιο φιλική στον οργανισμό. Ενώ απαιτούνται αρκετές ώρες προπόνηση, μπορείς να τις μοιράσεις με τέτοιο τρόπο ώστε τα προπονητικά φορτία να εναλλάσσονται και να κατανέμονται πολύ πιο ήπια στο κορμί. Για παράδειγμα, στο στίβο ενδέχεται να κάνεις τρείς ή τέσσερις συνεχόμενες ημέρες τρέξιμο με έντονα κομμάτια, κάτι που επιβαρύνει ιδιαίτερα το σώμα. Αντίθετα στο τρίαθλο, ύστερα απο μια μέρα με γρήγορη διαλειμματική προπόνηση τρεξίματος, μπορεί να ακολουθεί μέρα με προπόνηση κολύμβησης, γεγονός που δίνει περισσότερο χρόνο στους ταλαιπωρημένους -απο το τρέξιμο- μύες να αποκατασταθούν και να δυναμώσουν. Επίσης, οι εντάσεις είναι πολύ χαμηλότερες κάτι που περιορίζει τον κίνδυνο απότομου τραυματισμού π.χ. θλάση (ωστόσο πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος υπέρχρησης). Η αγωνιστική περίοδος έχει πολύ μεγαλύτερη διάρκεια (σχεδόν έξι συνεχόμενους μήνες), γεγονός που προσφέρει περισσότερες ευκαιρίες αγώνων. Το καλύτερο θα το αφήσω για το τέλος: συμμετέχοντας με την κατηγορία των Age Groups, αθλητές κάθε ηλικίας αισθάνονται μέρος του συνόλου!
TriathlonWorld: Τι σημαίνει αθλητισμός για εσένα;
Νίκος Κατσίπης: Είναι δύσκολο να σκεφτώ την καθημερινότητά μου χωρίς τον αθλητισμό. Ακόμα και σε περιόδους που δεν ακολουθούσα κάποιο συστηματικό πρόγραμμα, υπήρχαν στιγμές που ξυπνούσα απο το “λήθαργο” και δραστηριοποιόμουν. Θα ήθελα να είχα πιο συστηματική ενασχόληση, ειδικά κατά τα παιδικά μου χρόνια. Τα ωφέλη της άθλησης είναι ορατά απο μικρή ηλικία, καθώς επηρεάζουν απόλυτα την ανάπτυξη του μυοσκελετικού και του καρδιοαναπνευστικού συστήματος. Επιπλέον η άθληση επηρεάζει και διαμορφώνει τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Τον καθιστά πιο κοινωνικό, τον εντάσσει σε μια ομάδα ανθρώπων και του μαθαίνει μέσα απο ευχάριστα βιώματα την αξία της προσπάθειας. Στην ενήλικη ζωή, η επίδραση που έχει ο αθλητισμός είναι απλά… “μαγική”: καθαρίζει το μυαλό, αναζωογονεί το πνεύμα και τονώνει το σώμα. Αισθάνομαι υπέροχα όταν αθλούμαι.
TriathlonWorld: Ποιοι οι αθλητικοί σου στόχοι τόσο για το 2016 όσο και μακροπρόθεσμα;
Νίκος Κατσίπης: Η φετινή αγωνιστική περίοδος ξεκίνησε θετικά, με συμμετοχή σε τέσσερις αγώνες. Ο στόχος που έχω θέσει με τον προπονητή μου είναι να τερματίσω σε αγώνα sprint σε μια ώρα και δέκα λεπτά (1:10:00) ή λιγότερο. Επίσης θέλω να λάβω μέρος (για πρώτη φορά) σε έναν ημιμαραθώνιο στις αρχές Οκτωβρίου, όπου θα επιθυμούσα μια επίδοση γύρω στη μια ώρα και τριάντα λεπτά (1:30:00).
Μακροπρόθεσμα θα ήθελα να βελτιώσω την απόδοσή μου σε κάθε άθλημα, ώστε να γίνω καλύτερος και πιο ανταγωνιστικός. Ευελπιστώ να αγωνιστώ και σε μεγαλύτερες αποστάσεις τριάθλου, καθώς μέχρι στιγμής έχω αγωνιστεί μόνο σε Sprint, αλλά και να λάβω μέρος σε μαραθώνιο.
TriathlonWorld: Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να συνδυάζεις απαιτητική εργασία και ένα δύσκολο άθλημα όπως το τρίαθλο;
Νίκος Κατσίπης: Περίπλοκη ερώτηση. Εξαρτάται από το καθημερινό πρόγραμμα του καθενός, τις υποχρεώσεις του, την ικανότητά του να οργανώνει και να προγραμματίζει κατάλληλα τη ζωή του, καθώς και τους στόχους που έχει θέσει. Έχω γνωρίσει αξιόλογους ανθρώπους με γεμάτο πρόγραμμα και αυξημένες υποχρεώσεις, που καταφέρνουν να προπονούνται συστηματικά και να είναι στις πρώτες θέσεις κάθε αγώνα. Μεγάλο ρόλο σε όλα αυτά παίζει και η στήριξη που δέχεται κανείς απο το περιβάλλον του, απο την οικογένειά του. Είτε είναι “απλώς” με τη μορφή κατανόησης, είτε είναι με πιο έμπρακτη μορφή. Προσωπικά υστερώ αρκετά στον κατάλληλο προγραμματισμό – κάτι που προσπαθώ συνεχώς να βελτιώσω, αλλά έχω τη σύντροφό μου να με στηρίζει και αυτό σημαίνει πολλά!
